Freida McFadden, Pomoc domowa [The Housemaid], tłum. Elżbieta Pawlik, Czwarta Strona, 2023, 432 strony.

Millie oddałaby wiele za pracę u rodziny Winchesterów… Bycie pomocą domową w takim bogatym, eleganckim domu i przede wszystkim możliwość przeniesienia się z samochodu do prawdziwego pokoju z łóżkiem (małym, ale jednak)  jest aktualnie szczytem jej marzeń. Wiecie jednak jak to mówią – uważaj o czym marzysz, bo może się spełnić. Szybko okazuje się, że Nina, którą ją zatrudniła, jest szefową, delikatnie rzecz ujmując, nieprzewidywalną. Millie jest jednak zdeterminowana, by zatrzymać tę posadę, bo z jej przeszłością nigdy nie może być pewna czy zagrzeje gdzieś miejsce na dłużej.

Czytaj dalej

Kilka miesięcy temu cieszyłam się, że „Jeden fałszywy ruch”, czyli piąty tom serii o Myronie Bolitarze, był dokładnie taki, jak lubię jeśli chodzi o książki Harlana Cobena – wciągający od pierwszej strony i zaskakujący. I proszę bardzo – przy „Ostatnim szczególe” mam powtórkę z rozrywki. Strony dosłownie przewracały się same, a rozwiązania nie udało mi się przewidzieć.

Czytaj dalej

Aż trudno mi uwierzyć, ale od ostatniego wpisu z cyklu Serie niedokończone minęły ponad 4 lata!

Kilka książkowych serii oczywiście w tym czasie kontynuowałam, ale pomyślałam sobie, że nie zaszkodzi dodatkowa motywacja w postaci sprawdzonej przypominajki. Dziś będzie o trzech seriach, które mam zamiar w najbliższym czasie odkurzyć.

Czytaj dalej

Graham Masterton to jeden z tych autorów, po którego książki planowałam sięgnąć już dawno. Nie był może na szczycie listy, ale gdzieś tam z tyłu głowy krążyła mi co jakiś czas myśl, że warto byłoby sprawdzić, czy jego powieści to coś dla mnie. I chociaż po jednej przeczytanej książce nie mogę mieć jeszcze pewności czy na pewno się polubię z jego prozą, to mogę stwierdzić, że „Zjawa” pokazała mi, że są na to całkiem duże szanse.

Czytaj dalej

Zarówno przy pierwszym tomie („Mentalista”), jak i drugim („Kult”) włączał mi się tryb marudy i trochę narzekałam na różne rozwiązania fabularne tej serii, a jednak mimo wszystko nie potrafiłam jej porzucić. Może dlatego, że nie były to zarzuty w stylu: „te książki są takie słabe, ponieważ…”, ale raczej „te książki są dobre, ale mogłyby jeszcze duuuużo zyskać, gdyby tylko…”. Poza tym tak po prostu przywiązałam się do pary głównych bohaterów, a to jest coś, co często przeważa w decyzji, czy chcę poznać ich dalsze losy i spędzić z nimi jeszcze trochę czasu. I skoro czytacie ten wpis, który dotyczy trzeciego tomu serii, to oznacza ni mniej, ni więcej, że chciałam. I nie żałuję.

Czytaj dalej

Dziś faktycznie krótkie podsumowanie, bo mam wrażenie, że wraz z końcem lata skurczyła się też doba i jestem w ciągłym niedoczasie :) Do listy zadań więcej dopisuję niż z niej wykreślam i nawet ten wpis ma obsuwę, bo miał się według planu pojawić pierwszego października. 

Czytaj dalej