Jakub Małecki, Święto ognia, SQN, 2021, 256 stron.

Nie pierwszy raz mam po literackim spotkaniu z Jakubem Małeckim silne wrażenie kłębiących się myśli – takich, które trudno jest wypunktować czy znaleźć konkretny początek i koniec. Szkoda, że nie da się ich wsadzić do jakiejś skrzyneczki, otworzyć przed wami i powiedzieć: patrzcie, to właśnie czuję! To poruszenie, które mam w sobie po lekturze jego książek, to dla mnie samej najlepszy dowód na to, że jest w nich coś, co taki stan wywołuje. Nawet jeśli nie do końca potrafię to opisać słowami.

Nastka ma dwadzieścia lat i – jak sama to określa – poroże mózgowe (tak, tak je nazywa). Trudno jej zapanować nad ciałem, trudno komunikować się z otoczeniem (chociaż jej siostra Łucja doskonale ją rozumie), ale dostrzega zdecydowanie więcej niż wielu innych ludzi, w ludziach właśnie. W zasięgu jej obserwacji znajduje się przede wszystkim tata i siostra, ale interesująca jest także chociażby sąsiadka – Pani Józefina czy pewien Mateusz, którego wypatruje z okna.

Patrzenie na świat z perspektywy głównej bohaterki jest przepełnione niepohamowanymi emocjami, które początkowo delikatnie, a z czasem coraz mocniej uderzają w serce. To dzięki niej możemy inaczej spojrzeć na codzienność, na małe-wielkie wydarzenia, na świat, który pozornie ograniczony do małej przestrzeni tak naprawdę ma wiele do zaoferowania. To życie ma dużo stałych punktów, ma dobre i złe chwile, (nie)opisane radości i nadzieje, proste – nieproste marzenia. Ma w sobie tak naprawdę wszystko.

Nie tylko Nastka jest postacią, która fascynuje, bo również to, co kłębi się w głowie jej siostry Łucji nie pozostawia obojętnym. Czy pasja może niszczyć? A może coś innego zmusza ją, by sięgać dalej i dalej, bez chwili na odpoczynek, bez czasu na zatrzymanie się i zastanowienie. Aż do granic możliwości. Mamy też ojca rodziny, który w ciągu dnia bardzo jest, bardzo się stara, ale nocami znika i szuka siebie.

Nie od pierwszych stron „Święto ognia” podziałało na mnie w jakiś szczególny sposób, ale podobnie miałam z „Dżozefem”, który ostatecznie wiele strun w sercu moim sercu poruszył. Potrzebowałam nieco czasu, by całkowicie zatopić się w historii Nastki i dać jej szansę obudzenia we mnie czegoś więcej niż tylko lekkiego zainteresowania. A kiedy przebiła się głębiej i zaczęłam czuć się częścią jej codzienności, to był ten moment, kiedy już wiedziałam, że po raz kolejny Jakub Małecki mnie nie zawiódł. Niezmiennie podziwiam jego umiejętność wnikania w umysły różnych bohaterów, pokazywania (nie)zwykłej codzienności przepełnionej przeróżnymi emocjami, przy których chce się zatrzymać i które tak wyraźnie się czuje. 

 Garść cytatów: 

„(…) bo z Łucją tak właśnie jest: jej się wydaje, że zawsze musi się starać, że zawsze wszyscy patrzą, że zawsze jest na scenie”. (s. 14) 

Za książkę Jakuba Małeckiego „Święto ognia” dziękuję księgarni Tania Książka.
Popularne tytuły z księgarni Tania Książka między innymi w dziale bestsellery.