Debra Jo Immergut – Uwięzieni

17.04.2019

Debra Jo Immergut, Uwięzieni (The Captives), tłum. Joanna Gładysek, Czarna Owca, 2019, 304 strony.

Frank kilka miesięcy temu stracił prywatną praktykę w wyniku tragicznych wydarzeń związanych z terapią pewnego chłopca. Praca psychologa w więzieniu stanowym nie jest szczytem jego marzeń, ale jakoś się w nie odnalazł, chociaż ma poczucie, że raczej dryfuje przez życie niż zmierza w konkretnym kierunku. Aż do momentu, gdy w jego gabinecie pojawia się ona – Miranda. Kiedyś koleżanka ze szkoły, w której był zakochany i dla której pozostał właściwie niewidoczny, a dziś kobieta skazana na wieloletni wyrok. Co sprawiło, że znalazła się w tym miejscu? Czy Frank będzie w stanie jej pomóc?

Debra Jo Immergut skupia uwagę czytelnika na dwójce głównych bohaterów, resztę traktując raczej dosyć pobieżnie. Miałam wrażenie, że zarówno Frank, jak i Miranda czują się uwięzieni i to nie tylko – w jej przypadku – dosłownie. Oboje mierzą się z własnymi błędami, często wracając do wydarzeń z przeszłości i analizując czasem błahe, a czasem niezwykle ważne (i niejednokrotnie bolesne) momenty. Te życiowe zakręty, które doprowadziły ich do miejsca, w którym się znaleźli, w połączeniu z przekonaniem Franka, że musi jakoś pomóc Mirandzie, były ciekawym punktem wyjścia tej powieści. Problem w tym, że autorka tego potencjału nie wykorzystała.

To mogła być naprawdę świetna powieść, a niestety okazała się dosyć przeciętna. Nie przekonało mnie przedstawienia relacji Franka i Mirandy. Może gdyby Debra Jo Immergut więcej miejsca poświęciła ich spotkaniom, to nie miałabym wrażenia, że pewne rzeczy dzieją się jakby za kulisami, bez mojego udziału. I o ile mogłabym uwierzyć w zaangażowanie Franka, który w pewnym sensie wreszcie znalazł w życiu jakiś cel, to i tak brakowało mi jakiejś ciągłości w budowaniu tej historii. Niby jesteśmy z bohaterami miesiąc po miesiącu, mamy okazję często zaglądać do ich przeszłości, a oni podejmują określone decyzje, ale ewidentnie czegoś mi w tym wszystkim brakowało. Miałam poczucie, że ta ich relacja jest w pewnym sensie dziurawa i nieautentyczna.

Wydaje mi się, że zabrakło tu rozbudowania pewnych elementów, bo chociaż autorka stara się stworzyć ciekawych, niejednoznacznych bohaterów, dając wgląd w to, co ich ukształtowało, to jednak bieżące wydarzenia traktowane są jakby po macoszemu. To mi przeszkadzało i spowodowało spory niedosyt.

„Uwięzieni” to taka powieść, z której można było wyciągnąć zdecydowanie więcej, tym bardziej, że Debra Jo Immergut całkiem sprawnie operuje piórem i książkę czytało mi się naprawdę szybko. Przez długi czas liczyłam zresztą na to, że w którymś momencie poczuję, że wskoczyłam na takie tory, które mnie naprawdę zaangażują w relację głównych bohaterów. Końcówka zdawała się nawet trochę ratować całość, ale ostatecznie muszę uznać, że jest to książka tylko przeciętna i pewnie szybko o niej zapomnę.

Garść cytatów:

„Pojawiłeś się za późno, powiedziałaby mu. Jestem już nie do uratowania, a ty po prostu skracasz moją drogę”. (s. 84)

„Rosnę tu, gdzie mnie posadzono”. (s. 165)

„Życie rozmazuje marzenia, zaciera je w codziennym maglu dni, nieustannie płynących minut, wyciera wizję kawałek po kawałeczku, usuwa kolejne szczegóły. Codzienne troski, maleńkie ziarnka, które wytrawiają i ścierają obraz. (…) Marzenia z młodości to zaledwie zmarszczki na umyśle, subtelne fale na miękkiej tkaninie, elastyczne i podatne na wpływy. Bardzo nietrwałe”. (s. 280)

„Właściwie ryzykujesz wszystko dokładnie w tym momencie. Po prostu siedząc tu, oddychając, akceptujesz ryzyko, że ten oddech może być twoim ostatnim”. (s. 285)

~~*~~

Za książkę dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

[Kasia]

10 komentarze

Wioleta Sadowska 18 kwi 2019, 08:55:00
Szkoda, że pojawiło się takie niedopracowanie warsztatowe. Czasami tak niestety bywa.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agnieszka Kaniuk18 kwi 2019, 15:53:00
Miałam zamiar kupić tą książkę, ale teraz, chyba sobie odpuszczę. 😊
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Księgozbiór Kasiny18 kwi 2019, 22:24:00
no czasem tak bywa... czasem też może nie warto się za mocno nastawiać... ale poza tym książek jest tyle, że jest z czego wybierać ...
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Ervisha20 kwi 2019, 12:02:00
Szkoda, że nie jest to to co mogło być ale i tak bywa..

Spokojnych i radosnych Świąt ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Alicja S.21 kwi 2019, 11:11:00
Szkoda, że przeciętna książka, bo wiązałam z nią spore oczekiwania ;/
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi