Przyznaję, że nie znam tego pisarza. Może się mylę, ale Skandynawowie mają taki swoisty styl pisania. I nie mówię tu o kryminałach, a właśnie o takich "zwykłych" książkach.

Ta okładka jest genialna! Ale jednak ja wolałabym powieść marynistyczną, bo ta w ogóle mnie nie interesuje :D

Piękna recenzja - przeczytałam z wielkim zainteresowaniem od A do Z. "Z biegiem lat docieramy dalej, ale dostrzegamy coraz mniej" - to jakiś cytat, czy Twoje przemyślenia? Bo jeśli to drugie, wielki szacunek dla Ciebie za wnikliwą i trafną obserwację rzeczywistości. Serio. A kolejna sprawa jest taka, że uwielbiam Twój blog za nieoczywistość. Nigdy nie wiem, na jaką książkę u Ciebie trafię. Czytasz, co chcesz, nie idąc ślepo za nowościami, co bardzo cenię. Klasykę mieszasz z kryminałami i wartościowymi powieściami, które być może kiedyś klasyką będą. Do tego piszesz piękną polszczyzną i robisz niesamowite zdjęcia. :-) Czego chcieć więcej? :-) Często tu zaglądam, ale mało się odzywam ze względu na chroniczny brak czasu. Praca, dom, praca, dom, i nawet na czytanie wyłapuję tylko chwilę - wtedy, kiedy jadę rano tramwajem. Też tak gonisz czas? Mam nadzieję, że się nie gniewasz za moje nieregularne komentowanie. Wiedz jednak, że jestem Twoim stałym czytelnikiem i to się akurat nie zmieni. :-) Pozdrawiam ciepło. :-)))

Właśnie złapałam się na tym, że powieści, których tematem jest dorastanie jakoś niezbyt mnie ciekawią. Nie przepadam za dziecięcym narratorem lub wnikliwym ukazywaniem świata z dziecięcej perspektywy, dlatego nie wiem czy zdecyduję się sięgnąć po tę książkę.

Z tym dochodzeniem do głosu dziecka drzemiącego w nas, to dopiero po czterdziestce zdałam sobie sprawę, jak bardzo ożywcze i pozytywne elementy wprowadza do naszego życia. Wówczas nauczyłam się z tego korzystać, nie tylko o tym myśleć. :)

Kusi mnie strasznie ta perspektywa 3-latka, ale zastanawiam się, czy gdy bohater zacznie dorastać to nie zniechęcę się i nie doczytam do końca.

Przekonałaś mnie do tej książki :) i do tego ciekawe zdjęcia.

Znalazłam kiedyś bardzo ciekawą i jakże prawdziwą myśl (nie wiem czyją i nie wiem gdzie), że najbardziej kreatywni dorośli to Ci, którzy nie pozwolili swojemu wewnętrznemu dziecku odejść. Właśnie to przyszło mi na myśl po przeczytaniu Twojej recenzji. Przepiękna okładka, myślę, że sama pragnęłabym ją przeczytać, gdybym dostała ją w swoje ręce ;)

Książka brzmi bardzo interesująco, chętnie kiedyś ją przeczytam. ;) Mam nadzieję, że uda mi się ją znaleźć w pobliskiej bibliotece. ;)

Widzę, że w książce można wychwycić pewną nierówność, którą steruje wiek bohatera. W sumie w życiu też tak jest, że czym człowiek starszy, tym życie zdaje się upływać szybciej. Może to celowy zabieg fabularny? :)
Nie słyszałam wcześniej o tym tytule, może kiedyś sama się na niego skuszę. Pozdrawiam!

Bardzo mnie zainteresowałaś tym procesem dorastania, który choć trochę nierówny, to jednak frapujący. Nie słyszałam, nie czytałam, i nie wiem, czy przeczytam, ale Twój tekst czytało się bardzo przyjemnie :)

Ostatnio bardzo często zdarza mi się rozmyślać nad swoim życiem, uciekającym czasem i dobrymi oraz złymi chwilami (prawdopodobnie wina wieku). Gdy tylko przeczytałam Twoją recenzję pomyślałam o tym czy nie za bardzo się ostatnio zestarzałam, spoważniałam i czy już całkowicie zagubiłam swoje dziecięce "ja". I wiesz do jakiego wniosku doszłam? Że właśnie otworzyłaś mi oczy i czas na małe zmiany w życiu :)
Dziękuję :*
A książkę z przyjemnością bym przeczytała. Chyba byłaby idealną lekturą w tym momencie :)

Nie znam tego autora, jeszcze się zastanowię czy poznam ;)

Lubię tę skandynawską serię. Wybierano do niej książki może trudniejsze w czytaniu, ale wartościowe. Każdy pisarz był kiedyś dzieckiem, a jednak niewielu umie przekonująco i ciekawie przedstawić świat z punktu widzenia dziecka. Chętnie poczytam o losach Andersa. :)
Co do okładki, książki z tej serii miały jeszcze kolorową papierową obwolutę, która, niestety, szybko się rwała.

Nie dla mnie takie książki, przynajmniej w tym momencie. Mam wrażenie, że do tej lektury trzeba się zabrać spokojnie, z dużym zapasem wolnego czasu. Niestety teraz mogę o tym pomarzyć;)

Ostatnio zapragnęłam lepiej poznać literaturę skandynawską, ale niestety w bibliotekach i księgarniach najwięcej jest z tego gatunku kryminałów (do których nie mam nic przeciwko, ale których akurat nie czytam), dlatego z chęcią sięgnę po "Drogę na kraniec świata". Bardzo lubię zarówno historie o dorastaniu jak i spokojne lektury, więc jest szansa, że przypadnie mi do gustu :)

Jestem bardzo ciekawa tej książki, chcę przeczytać!