Cilla & Rolf Börjlind - Przypływ

29.09.2016

Cilla & Rolf Börjlind, Przypływ [Springfloden], tłum. Inga Sawicka, Czarna Owca, 2016, 457 stron.

Cykl: Tom Stilton i Olivia Rönning, tom 1.

Często mam tak, że podekscytowanie związane z sięgnięciem po nową książkę i zatopieniem się w nieznanej historii miesza się we mnie (jak w jakimś kociołku) z garścią oczekiwań i szczyptą obaw. W przypadku „Przypływu” liczyłam na klimatyczny kryminał, który wciągnie mnie od pierwszych stron (udało się nieco później, ale jednak) i zatrze w pamięci rozczarowanie, jakie towarzyszyło mi, gdy ostatnio czytałam książkę pisaną w duecie („Bestia” Andersa Roslunda i Börge’a Hellströma). Rolf i Cilla Börjlind w swojej debiutanckiej powieści nie ustrzegli się jednej rzeczy przez którą nie potrafiłam się całkowicie zachwycić, ale mimo to dostarczyli mi dawkę rozrywki i pozwolili poznać bohaterów, z którymi naprawdę chętnie się jeszcze spotkam.

Przypływ potrafi zabić, chociaż gdyby mógł o czymkolwiek decydować, pewnie zrobiłby wszystko, żeby tamtej nocy nie przyczynić się do śmierci ciężarnej kobiety. Ktoś inny postanowił jednak, że jej życie powinno się skończyć i to w szalenie okrutny sposób. Zakopana w piasku żeby nie mogła się ruszyć i przytomna na tyle, by rozumieć, że nie ma szans na ratunek. Morderstwo, którego nie potrafiła wyjaśnić policja, na czele z Tomem Stiltonem, stało się z biegiem czasu jedynie jedną z nierozwiązanych spraw. Po ponad 20 latach wraca do niej młoda studentka Wyższej Szkoły Policyjnej Olivia Rönning i krok po kroku daje się wciągnąć mokrym i brudnym łapom przeszłości.

Olivia na początku nie wydawała mi się specjalnie ciekawą postacią – właściwie to miałam wrażenie, że dopiero sprawa, którą zajęła się w ramach wakacyjnego zadania pozwoliła jej przestać nieco bezmyślnie dryfować w życiu i znaleźć sobie jakąś kotwicę. Przed kilkoma laty był nią jej ojciec, ale po jego śmierci zostały tylko wspomnienia i wyrzuty sumienia, że nie potrafiła być obok niego do końca. Fakt, że jako policjant był jedną z osób zajmujących się morderstwem na plaży, sprawia, że Olivia mocno się w nią angażuje. Podobała mi się ta jej zaciętość i chęć odkrycia prawdy, ale jednocześnie to, że nie potrafiła odpuścić nawet, gdy zrobiło się niebezpiecznie wydawało mi się zupełnie nierozsądne. Z rozsądnymi bohaterami, którzy wiedzą kiedy się wycofać nie byłoby jednak wszystkich tych intrygujących historii, więc może to dobrze, że zwykle pchają się w największe tarapaty.

Gdybym miała jednak wybrać kto intrygował mnie najbardziej, to musiałabym wskazać Toma Stiltona – faceta, który nagle odszedł ze służby i zniknął. Zastanawiałam się co musiało się stać, że znalazł się w takim, a nie innym miejscu i jak wiele (lub niewiele) trzeba, żeby odciąć się od wszystkiego, co znane. Poznałam go w „Przypływie” tylko na tyle, na ile sam pozwolił, ale zdaję sobie doskonale sprawę, że autorzy kilku ważnych rzeczy jeszcze nie odkryli. Podejrzewam, że będzie na to czas w kolejnych tomach serii i już próbuję poukładać te puzzle, którymi na razie dysponuję. Obrazek to bardzo niepełny, więc przyjdzie mi poczekać do kolejnego spotkania, by niektóre puste miejsca zapełnić. Bohaterowie powieści szwedzkiego duetu to zresztą jeden z jej atutów – każdy jest jakiś i chociaż niektórych chciałabym poznać jeszcze lepiej, to czułam, że stworzeni zostali w całkiem przemyślany sposób.

„Przypływ” poza sprawą morderstwa porusza też całkiem sporo innych, mniej lub bardziej z nim związanych, kwestii. Brutalne napaści dokonywane na bezdomnych, by w sieci znalazł się później filmik z całego zajścia; działalność agencji towarzyskich, które oficjalnie nie mają nic wspólnego ze świadczeniem usług seksualnych; wielki biznes i wielkie pieniądze, które nie chronią przed mackami przeszłości. Tematów sporo, ale wszystko zgrabnie się ze sobą przeplata i poza podsuwaniem różnych możliwych tropów (tego zresztą po kryminale oczekuję) nie sprawia, że czytelnik się gubi. Potrzebowałam tym razem czegoś trochę mniej wymagającego niż moje ostatnie spotkanie ze szwedzką literaturą (Arne Dahl i jego „Głuchy telefon”), więc z pewną lekkością (pomimo ciężkich tematów) przewracałam kolejne strony.

Mimo przyjemności, z jaką śledziłam poczynania bohaterów, nie mogę nie wspomnieć o tym, co mi w tej książce niemiło zazgrzytało – zbiegi okoliczności. Wiem, że świat jest mały i przypadki się zdarzają, ale przy „Przypływie” o dwa-trzy razy za dużo pokręciłam z niedowierzaniem głową i pomyślałam „Akurat teraz?”, by nie poczuć, że momentami jest mało wiarygodnie. Nie w pełni usatysfakcjonowało mnie również rozwiązanie zagadki, pewnie dlatego, że trochę za szybko znalazłam się o krok przed Tomem i Olivią.

Dobrze jest po zamknięciu ostatniej strony książki stwierdzić, że warto było po nią sięgnąć, odkryć kto żyje sobie na jej łamach i poczuć, że z tego przedlekturowego kociołka myśli zniknęło kilka obaw, a pojawiły się pozytywne wrażenia. „Przypływ” jest dobrym otwarciem serii i mocno liczę na to, że to, co jeszcze w nim nie do końca zagrało, w drugim tomie już się nie pojawi i będę mogła w stu procentach się w nim rozsmakować.

Garść cytatów:

„Doświadczenia zdobyte w różnych okolicznościach nauczyły go, że to, co się ma, należy szanować, bo zaraz można to stracić. Dopóki się ma – jest dobrze, bo potem nic nie zostaje”. (s. 50)

„Nie da się przeszłości unicestwić krzykiem”. (s. 65)

„Można płakać po prostu dlatego, że coś zamajaczyło, gdy otworzyło się jakieś drzwi do przeszłości”. (s. 147)

Tom Stilton i Olivia Rönning

Przypływ | Trzeci głos | Czarny świt | Śpijcie, kotki

~~*~~

Za książkę dziękuję

[Kasia]

13 komentarze

Zatracona w książkach29 wrz 2016, 21:44:00
Koleżanka na studiach polecała mi tę książkę, mam zapisany tytuł, ale jeszcze przede mną ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Miłka Kołakowska29 wrz 2016, 22:50:00
Zaintrygowałaś mnie postacią Toma Stiltona, zapewne jego kreacja będzie bardziej rozbudowana w kontynuacji. Książkę przeczytam z chęcią. Pozdrawiam! :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Agata P30 wrz 2016, 19:10:00
Czytałam tą książkę kilka lat temu i całkiem mi się podobała. Muszę kiedyś zapoznać się z pozostałymi powieściami z tej serii :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Caroline Livre30 wrz 2016, 22:04:00
Lubię skandynawskie kryminały, więc wydaje mi się, że książka może mi się spodobać. W wolnej chwili rozejrzę się za nią ;)
Pozdrawiam
Caroline Livre
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Amanda1 paź 2016, 22:33:00
Jak sama książka mnie nie zainteresowała, tak okładka naprawdę niezwykła! ;)
Pozdrawiam,
Amanda Says
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Lustro Rzeczywistości2 paź 2016, 10:45:00
Może powinnam zabrac się za kryminały, by wreszcie coś mnie zaskoczyło. A okładka jest zjawiskowa :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Elenkaa2 paź 2016, 11:51:00
Czytałam i bardzo mi się podobała, serial również ;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Scarlett4 paź 2016, 21:52:00
Nie lubię nagłych zbiegów okoliczności. Rozumiem raz, ale jeśli coś się dzieje więcej niż raz to przestaję wierzyć w prawdopodobieństwo fikcji.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
AnnRK5 paź 2016, 08:45:00
O! Coś bardzo w moim guście. :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi