Arne Dahl – Głuchy telefon

8.09.2016

Arne Dahl, Głuchy telefon [Viskleken], tłum. Robert Kędzierski, Czarna Owca, 2016, 475 stron.

Cykl: Opcop, tom 1.

„Głuchy telefon” to pierwsza część cyklu Opcop, ale jak się okazuje (o czym nie miałam pojęcia i odrobinę żałuję, że nie sprawdziłam tego dokładniej) część bohaterów żyła już sobie na kartach wcześniejszych powieści Arne Dahla tworząc Drużynę A. Pewnie inaczej patrzyłabym na nich, gdybym im wtedy towarzyszyła (tamte doświadczenia musiały mieć przecież na nich niemały wpływ), ale tak czy inaczej cieszę się, że od teraz mam okazję śledzić ich poczynania.

Najważniejsi uczestnicy spotkania na szczycie krajów G-20 z pewnością nawet nie zorientowali się, że przed jego rozpoczęciem ktoś zginął pod kołami samochodu prowadzonego przez dwóch funkcjonariuszy, tym bardziej, że wyglądało to na nieszczęśliwy wypadek. Znacznie bardziej dramatyczne wydaje się znalezienie zwłok młodej kobiety, którą upozorowano niczym dzieło sztuki i maltretowano w taki sposób, że nie można ustalić tożsamości. W jej ciele znaleziona zostaje wiadomość dla nowo utworzonej jednostki operacyjnej Europolu, o której nikt postronny nie powinien wiedzieć.

„Głuchy telefon” zdecydowanie nie należy do lekkich kryminałów, które można podczytywać w krótkich przerwach między absorbującymi zajęciami – chyba, że nawet wtedy potraficie mocno się skupić – tego bowiem wymaga historia stworzona przez szwedzkiego pisarza. Poza wspomnianymi wcześniej trupami pojawi się też wątek właściciela linii ekskluzywnych mebli i jego powiązań z włoską mafią, a wszystko oczywiście będzie się zdawało wcale, a wcale nie łączyć ze sobą. Wiecie jednak jak jest – strona po stronie i wszystko zacznie się coraz bardziej zazębiać. Początkowo ta mnogość różnych wydarzeń i informacji nieco mnie przytłoczyła (w książce raczej nie odnajdą się też osoby, które nie lubią gospodarczych i politycznych nawiązań) i nie do końca mogłam się w powieść wczytać. Na szczęście wystarczyła odrobina cierpliwości i po kilkudziesięciu stronach siedziałam już po uszy w niełatwym śledztwie.

Zaangażowanie ze strony czytelnika jest potrzebne nie tylko, gdy chce nadążyć za kolejnymi wydarzeniami, ale także, by uniknąć zawrotów głowy związanych z liczbą pojawiających się bohaterów. Sam Opcop to kilkanaście osób i to takich, które chciałoby się poznać bliżej. Różne narodowości, różne charaktery – mieszanka, w której pojawia się też polski akcent – Marek Kowalewski – jeden z członków zespołu. Główne skrzypce odgrywa jednak Paul Hejm – szef operacyjny i facet, dla którego jest to zupełnie nowa rola. Szczególną sympatię poczułam do Jutty Beyer, bo tak jak ona lubię jasno określone zasady i poczucie, że nad wszystkim mam kontrolę. Nie udało mi się poznać wszystkich tak, jakbym tego chciała i trudno nie uznać tego za minus. Jednocześnie wiem, że są kolejne tomy i kolejne okazje, by autor mógł krok po kroku odsłaniać przede mną więcej.

Czułam jakby w szwedzkim pisarzu mieszały się dwa style – czasami metodycznie prezentował kolejne działania związane ze śledztwem i trzymał w ryzach wszystkie wątki (podziwiam, bo chociaż przy braku uwagi można się pogubić, to śledząc akcję uważnie, miałam poczucie, że wszystko ma tu swoje miejsce), a innym razem jakby dawał się ponieść emocjom i wtedy zupełnie inaczej wiał wiatr (a ma on znaczenie, mówię wam). Jest więc mocno sensacyjnie, ale nie brakuje też elementów, które budują niepokojący klimat powieści. Trochę żałuję, że nie było takiego momentu kulminacyjnego, w którym cała prawda nagle wychodzi na jaw, ale jednocześnie rozumiem, że to nie ten typ powieści – tutaj wątków jest zbyt wiele, żeby nagle na przestrzeni powiedzmy kilku stron wszystko połączyć.

Polubiłam Arne Dahla – może nie od pierwszej strony, ale po ostatniej miałam już pewność, że to pisarz, który nie idzie po najmniejszej linii oporu i pieczołowicie konstruuje całą akcję, by zmusić czytelnika do wytężonej pracy nad śledztwem. Nie jest prosto, oj nie jest, ale przecież czasami właśnie o to chodzi, prawda? Liczę, że następnym razem zaczytam się szybciej, lepiej poznam część bohaterów, a wtedy autor będzie mógł liczyć na jeszcze większą sympatię z mojej strony.

Garść cytatów:

„(…) wielkie przestępstwa w logiczny sposób rodzą te drobne, te drobne zaś są odzwierciedleniem wielkich”. (s. 96)

„Żyje w świecie, w którym ciągle mnóstwo się dzieje, ale w którym bardzo niewiele się zmienia”. (s. 178)

Opcop

~~*~~

Za książkę dziękuję

[Kasia]

18 komentarze

Miłka Kołakowska8 wrz 2016, 19:57:00
Z pewnością warto poznać losy bohaterów od samego początku, mnie jednak przeraża sam klimat tej powieści :) Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Dorota Ka8 wrz 2016, 20:31:00
O Drużynie A już czytałam, czas na dalsze losy bohaterów;)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Wioleta Sadowska 9 wrz 2016, 08:11:00
Czyli w autobusie czytać tego kryminału nie mogę. Zapamiętam.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Amanda9 wrz 2016, 08:57:00
Skoro mocny i wymagający dużego skupienia, to chyba jednak podziękuję. Ogólnie z kryminałami w ogóle mi nie po drodze, ale czasami daję szansę, gdy bardzo mnie zainteresuje jakiś tytuł. Tu niestety obawiam się, że nie przebrnęłabym. ;/
Pozdrawiam,
Amanda Says
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
poppapraniec9 wrz 2016, 18:14:00
Mnie, pomimo kilku przeczytanych książek, twórczość tego autora ciągle nie zachywca. Czegoś mi w nich brakuje, ale nie wiem dokładnie czego...
Optymista
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Dominika S.10 wrz 2016, 04:50:00
Cieszę się, że przypomniałaś mi o tym pisarzu, bo swego czasu chciałam poznać jego cykl o "Drużynie A". I chyba od tych książek zacznę, a dopiero potem pomyślę o nowej serii, może dzięki temu odczuję mniejszy chaos w kwestii bohaterów.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Meggie10 wrz 2016, 15:41:00
Ciekawa propozycja czytelnicza. Chętnie poznałabym bohaterów tej książki.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy11 wrz 2016, 21:16:00
Haha, ja z pewnością dostałabym zawrotu głowy od tych wszystkich postaci, nie lubie kiedy ich jest dużo, raczej wole ograniczona liczbe bohaterów:) Sama okładka niestety mnie zniechęca, ksiazka zupelnie nie w moim stylu:). Raczej po nią nie sięgne:)
Pozdrawiam Cię:)))
Aha, i odpowiedzialam na Twoj komentarz dotyczący ksiazki ''Razem będzie lepiej''
Buziaki;***
(recenzentka-ksiazek.blogspot.com)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Bookendorfina Izabela Pycio12 wrz 2016, 12:26:00
Zainteresował mnie ten kryminał, chętnie się z nim zapoznam. :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi