Aisling Juanjuan Shen - Serce Tygrysicy

5.01.2013


Aisling Juanjuan Shen, Serce Tygrysicy, tłum. Zofia Łomnicka, Prószyński i S-ka, 2012, 376 stron.

Każdy z nas zna pewnie niejedną historię opierającą się na dosyć banalnym schemacie – pochodząca z biednej rodziny dziewczyna, po wielu przejściach rozpoczyna nowe, szczęśliwe życie. Istny Kopciuszek.  Jeśli ktoś sięgając po „Serce tygrysicy” spodziewa się takiej wersji wydarzeń, to głęboko się rozczaruje. Ta historia nie ma w sobie nic bajkowego, wręcz przeciwnie – jest nad wyraz rzeczywista, aż do bólu przyziemna (nie w znaczeniu pejoratywnym), na swój sposób „brudna”.  Pokazuje świat obdarty ze złudnych nadziei,  pozbawiony prostych rozwiązań i oczywistych wyborów.

Aishling Juanjuan Shen dzieli się z nami cząstką swojego życia, w którym cierpienie niejednokrotnie wygrywa z ulotnymi chwilami szczęścia. Urodzona w chińskiej wiosce, gdzie podstawą życia mieszkańców jest głównie uprawa ryżu, już w dzieciństwie przeżywa ogrom rozczarowań. Traktowana przez rodziców jak bezużyteczna rzecz, niedoceniana mimo usilnych starań, wyrasta pełna niechęci do własnego pochodzenia i wszechobecnej biedy, a jednocześnie przepełniona ambicją osiągnięcia czegoś więcej. Niestety, jej droga do tak zwanego sukcesu, to zmaganie się nie tylko z trudną, często plugawą rzeczywistością , ale przede wszystkim z samą sobą.

Shen, nawet wówczas gdy jest już dorosła, przypomina raczej zagubione dziecko poszukujące akceptacji i miłości. Niestety to, co ją spotyka jest raczej marną namiastką prawdziwych uczuć - oddaje się mężczyznom, którzy nic dla niej nie znaczą, naiwnie wierzy tym, którzy poświęcają jej choćby odrobinę uwagi, a kolejne etapy „kariery” sprawiają, że coraz częściej dokonuje wyborów, które z naszej perspektywy wydają się moralnie złe. Problem w tym, że rzeczywistość, w której żyje, ograniczenia wynikające chociażby z specyfiki chińskiego państwa, jego kultury, często nijak mają się do codzienności,  która jest naszym udziałem. Ta przepaść, daje złudne poczucie wyższości i pozwala niebezpiecznie łatwo oceniać pewne zachowania.

„Serce tygrysicy” to niewątpliwie rodzaj rozliczenia się autorki z własną przeszłością, z dokonanymi wyborami, ale także wyzwanie dla czytelnika, który albo spróbuje spojrzeć na tę historię jej oczyma, albo zamknięty w ciasnym kręgu własnych przekonań nader szybko oceni decyzje Shen. To bez wątpienia książka pełna emocji, nieubarwionych, „niepolukrowanych” przeżyć i sytuacji, które mogą szokować. Nic tu nie jest tylko czarne lub tylko białe. Zresztą życie nigdy nie jest tak piękne i łatwe jak w bajkach. Szczególnie gdy los rozdał nam te „gorsze” karty. Nieważne jednak jak wiele nieszczęść przypada nam w udziale, zawsze znajdzie się miejsce na marzenia i cel do którego chcemy dążyć. Czasem tylko droga do niego ma więcej ślepych uliczek i błotnistych poboczy.

W przypadku książek autobiograficznych zwykle mam mieszane uczucia. Z jednej strony działa to na korzyść określonej pozycji, mamy bowiem przeświadczenie, że konkretne wydarzenia to coś więcej niż wizja autora. Z drugiej jednak zawsze pojawia się trudność w ocenianiu czyichś wspomnień. Mam często wrażenie, że jest to tylko skrócona i trochę uproszczona wersją przeżyć autorki (nie dziwi mnie to, ale mimo wszystko powoduje niedosyt). „Serce tygrysicy” to być może nie książka przełomowa, ale dająca do myślenia, a takie zawsze warto czytać.


  Garść cytatów:

„Nie rozumiałam dlaczego dali mi życie, jeśli nie mieli zamiaru go cenić”. (s. 22)

„Ja jednak byłam przyzwyczajona do współzawodnictwa. Dla mnie życie było walką”. (s. 56)

„Kamień nigdy nie zakwitnie, bez względu na to jak często będzie się go podlewać”. (s. 254)

„My po prostu byliśmy zbyt biedni na miłość”. (s. 362)


Podaj dalej

Tagi: , ,
[Kasia]

Zobacz również

2 komentarze

  1. magdusiaa5 sty 2013, 17:10:00

    zapowiada się interesująco,chociaż, na taką książkę muszę mieć dzień, ale przeczytać ją przeczytam
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. ania8 sty 2013, 23:35:00

    Nie przepadam za takimi książkami, więc raczej sobie ją odpuszczę:)

    OdpowiedzUsuń

Zapraszam do dyskusji i dziękuję za każde pozostawione słowo :)

Polub K-czyta na Facebooku

K-czyta

Obserwatorzy